◊ Öncelikle tebrik ederim, 76’ncı Cannes Film Festivali’nde ‘Palme d’Or Ödülü’nü kazandınız. Neler söyleyeceksiniz?
– Burası üvey annem Anne Douglas ile babamın tanıştığı yer… Anne, 63 yıldır üvey annemdi, bu yüzden ona çok yakındım ve onu çok seviyordum. O, Fransız bir reklamcıydı ve 50’lerde George Gravan’la birlikte bu festival için çalıştı. 10-11 yaşımdayken Cannes Festivali ile ilgili o hikâyeleri hatırlıyorum. Aslında birkaç kez gelip ziyaret de ettim. Gittiğim tüm farklı festivaller arasında Cannes açıkça kendi başına bir sınıf oldu. Film yapımcılarının neşesi ve sevgisi bu festivali yönlendirdi. Pek çok film festivalinde ya Amerikan karşıtlığı var ya da sadece Amerikan filmleri üstün tutuluyor. Burada bu ayrıma kimse sahip değil, sadece neşe hissediyorum. Aynı şekilde, hepimizi bir araya getiren bir alan olmasına bayılıyorum. Burada herkesin sinema keyfi var. Bu yüzden, Cannes’ın her zaman arkadaş canlısı, destekleyici ve iyi bir ruh hali içinde olduğunu düşünüyorum.
CANNES’DA ASLA REKABET HİSSETMEDİM
◊ Cannes Film Festivali’nde ilk olarak 44 yıl önceki filminizle yer aldınız. Daha sonra birçok filminizle festivalde boy gösterdiniz. Cannes Film Festivali sizin için ne ifade ediyor?
– Buraya her geldiğimde, tüm prömiyerlerimizden keyif aldım. Her zaman farklıydılar. “The China Syndrome”da Jack Lemmon o yıl, en iyi erkek oyuncu dalında ‘Palme d’Or’ kazandı. Bu büyük bir etki bıraktı. Cannes’da asla rekabet hissetmedim, sadece sinemanın gerçekten neşesini hissettim. Ve hangi ülkeden gelirseniz gelin insanlar burada mutlu. Politika burada minimumda kalma eğilimindedir. Birleşmiş Milletler’in eski bir destekçisi olarak bu benim için önemli çünkü dünyanın nasıl bölündüğü ve muhtemelen nasıl daha fazla bir araya gelmemiz gerektiği konusunda mutlu değilim.
BAŞARININ SIRRI İYİ MALZEME
◊ Palme d’Or sahibi seçkin sanatçılar listesine girdiniz. Kariyerinize dönüp baktığınızda nasıl hissediyorsunuz?
– Bir beyzbol terimi kullanırsam, iyi bir vuruş ortalamam olduğunu hissediyorum. Hepsinin ‘home run’ falan olduğunu söyleyemem ama çok fazla iyi vuruşum var. Daha önce de söyledim, sevdiğim ama kimsenin izlemediği filmlerim de var. Ama genel olarak, hepsiyle çok gurur duyuyorum.
◊ Pek çok yeni oyuncu, yönetmen ve yazara, sizin yakaladığınız türde bir başarıya ulaşmalarına yardımcı olmak için hangi hayat dersini verebilirsiniz?
– Her şey malzemede. Malzemeyle başlar, malzemeyle biter. İyi bir fikir değil, iyi bir senaryo önemlidir. Çünkü iyi bir senaryonuz varsa, yeteneği çeker, ona yetenek getirir. Hem babam Kirk Douglas’dan hem de Karl Malden’dan aldığım ilk ders bu. Mümkün olan en iyi oyuncularla çevrili olmak istiyorum. Paul Newman bunu çok yaptı. Etrafında en iyi oyunculara sahip olmak istiyordu. Sahnede olmaktan endişe duymuyordu. Parça onlardaysa, bırak gitsinler. “Temel İçgüdü”yü çekerken, Sharon Stone’un muhteşem ve bu rolde harika olduğu açıktı. Bence mesele, malzemenin iyi olduğundan emin olmak ve kendi rolünüz için çok fazla endişelenmemekten geçiyor. Çünkü eğer iyi bir malzemeyse, iyi insanları çekecektir. Diğer bir şey de kendinizi mümkün olan en iyi insanlarla çevreleme ruhunu yakalamaya çalışın. Zayıflatmaya veya uzaklaştırmaya çalışmayın. Onlara yardım edin, destekleyin. Onları cesaretlendirin, onlara yardım edin, destek verin, rahatlamalarını sağlayın. Bu yüzden, yeni sloganım “Ahmaklara hayır” oldu.
Babam o kadar da kötü biri değilmiş diye düşündüm
◊ Ünlü bir babayla büyümek her zaman kolay olmamıştır sanırım… Başarılı bir aktörün oğlu olmak kendi yolunuzu çizerken sizi nasıl etkiledi?
– Başlangıçta belli bir kırgınlık vardı. Sürekli çalışıyordu ve gerçekten ailesine ayıracak çok zamanı yoktu. Sanırım kendi aileme sahip olacak ve biraz daha iyi anlayacak yaşa gelene kadar buna içerlemiştim. Sonra “O kadar da kötü biri değilmiş” diye düşündüm. Ama ikinci nesil olmanın avantajları var. Oldukça sıra dışı bir adamdı. Sonra hayatının ilerleyen dönemlerinde değişti ve çok çok yakın bir ilişkimiz oldu. Kendimi çok ama çok şanslı hissettim.
◊ Hiç babanızın çektiği filmlerden yeniden yapmak istediğiniz oldu mu?
– Bu harika bir soru. Van Gogh’u canlandırdığı “Lust for Life” olabilir mesela. Çok iyiydi ama bir yandan da dokunması zor bir film… Açıkçası çekilmiş filmleri yeniden yapmakla ilgili net bir planım yok. Daha çok orijinal şeyler düşünmeye çalışmak istiyorum.
Oyunculuk çocuklarıma büyükbabalarının vasiyeti
◊ Çocuklarınızın sizin izinden gitmesiyle ilgili neler söyleyeceksiniz?
– Üç çocuğum da oyuncu olmak istiyor. Kızım şu an üniversite okuyor ama onun da hayali oyunculuk… Bu bence çok yakın oldukları büyükbabalarının gerçek bir vasiyetiydi. Babamla sanırım birlikte 160’tan fazla film çektik. Bu harika bir varoluş… İkinci nesil olmak işin ne kadar zor olduğunu anlamanıza gerçekten yardımcı oluyor. Her şey imza ve güneş gözlüğü değil. Bu gerçekten çok zor bir iş ve projeleri tamamlamak için gereken süre açısından bir maraton zihniyetine ihtiyacınız var.
◊ Eşiniz Catherine Zeta-Jones ile sizi hiç kamera önünde görebilecek miyiz?
– Bir zamanlar kamera önündeydik. “Trafik” filminin farklı bölümlerinde yer aldık. Bunu yaptığında Carys’e hamileydi. Tekrar bunu yaşayacak bir şeyler bulmalıyız. “Güllerin Savaşı”nın yeniden çevrimi olabilir.
